Shakespeare's Sonnets in Latin

XCVIII

Te sini ver solus degi, dum pulcher Aprilis

Vestitus specie multicolore nitet,

Idque iuventae afflat terris Saturnus ut ipse

Riserit insultans, tam gravis ille deus.

Me nec avis cantu movit, nec gratia multi

Floris, odorve suus cuique, suusve color;

Vernum ego nil versu memini, florumque superbit

Copia nativo non mihi carpta toro.

Lilia qui pallor cepisset non ego miror,

Non ego puniceas purpura quanta rosas;

Dulcis odor speciesve illis, dulcedinis umbra

Capta tuae, o praestans omnibus omne decus;

Sed mihi bruma fuit, cum flore et quoque cavillor

Absentis speciem quod ferat ille tuam.