Shakespeare's Sonnets in Latin

I

Stirpibus a pulchris pulchra est optanda propago,

Vt roseum possit stare perenne decus;

Et, quotiens acto pereat maturior aevo,

In tenerum heredem forma paterna cadat.

Tu vis ipse tuo tantum devotus amori

Vivere, tu flammis ureris ipse tuis.

Quantis ex opibus penuria quanta paratur,

O te qui laceras, o inimice tibi!

Tu, nova totius iam lux et gloria terrae,

Veris venturi nuntia purpurei,

Visne tuam in sterili spem fructus condere gemma?

Prodige, dum parcis; parce, profuse tamen!

Aut patriae miserere, aut, dum male condis avarus

Quod patriae debes, fac Libitina voret.