Shakespeare's Sonnets in Latin

CXLVII

Febris amor meus est, adeo desiderat ille

Cuncta quibus possit perpetuare malum;

Semper uterque etenim vel nutrimenta doloris

Appetit, incertae si placuere gulae.

Nam ratio, tantis in amoribus una medela,

Consilia indignans me data nulla sequi,

Cessit, et agnosco letale cupidinis omen

Esse, medelarum reicientis opem.

Sic ratio victa est, nec restat cura salutis

Vlla, sed huc illuc irrequietus agor;

Ac velut insani mea sensa ac verba vagantur

Longius a veris, ut sine mente sonus;

Nam mihi nonnunquam tu visa es dictaque, virgo,

Candida, quae tanquam Nox Erebusque nigras.