L

Quam gravis ire viam pergo, cum finis eundi

Tantopere optatus tristius illud habet,

Vt requies noturna mihi decantet in aure

A caro tot habes millia mensa tuo.

Vector equus mecum hac oppressus mole dolorum

Repit iners, in me tale gravatus onus;

Ceu sciat instintu naturae, nil mihi velox

Esse volenti, a te dum properamus iter.

Sanguineum calcar porro non urget euntem

Quo subita interdum confodit ira cutem;

Ille gravi gemitu respondet, acerbius istud

Auribus his lateri quam mea plaga fuit.

Cum gemitu pecudis quoniam cura illa recursat,

Porro tristitiam, laeta iacere retro.

Загрузка...