CXLII
Crimen amare meum est; tua virtus crimen amandi
Odit, ais, metuens ut sit honestus amor.
O misera, amborum vitas inquirere si vis,
Facta cito invenies irreprehensa meae.
Sin aliter, vix sint istis carpenda labellis,
Purpureus quorum non sine labe rubor;
Quae pepigere meis haud rarius improba furta,
Iuraque legitimis surripuere toris.
Tu iuvenes ut amas, mihi ius te detur amandi,
Si petis hos oculis, et mihi fas sit idem.
Fac pietas in te radicem agat, auctaque cum sit,
Tunc alios miserans tale merere queas.
Vaticinor; quae danda negas si poscis habenda,
Sit tibi ab exemplo nata repulsa tuo.