Shakespeare's Sonnets in Latin

III

In speculum spectans dic oris imagine visa

Tempus adest facies ut creet ista novam.

Eius enim integram ni vis reparare iuventam,

Fraus erit, ac cuidam matris ademptus honos.

Quaene ita pulchra vides telluris virginis arva

Vt dedignentur vomere culta tuo?

Quisve suum in sese sepelit vesanus amorem

Contentus clausa posteritate mori?

Te tua mater habet speculo, qua reddita cernit

Pulchra iuventutis tempora verque suae;

Perque senes oculos olim rugasque videbis

Ipse tibi hanc auream rursus adesse diem.

Sive agis ut nequid post te vel imaginis exstet,

Fac pereas caelebs, ac simul illa perit.