Свабодалюбiвы туман

Больш як гадзіну ідзём лесам. А Змітро ўсё яшчэ не спускае з павадка свайго ганчака. Міхась у які раз прапануе:

— Пускай, браток, а то зусім заморыць.

А Змітро і слухаць не хоча:

— Цёмна яшчэ. А пусці — за вярсту звера спудзіш.

Але сабака не хоча адыходзіць ад Змітрака.

— Трэба яму ахвоты паддаць,— кажа той.

Грыміць стрэл. Туман толькі вушамі павёў. I «ахвоту» паддае яму Міхась. Дуплетам паліць — ніякай асечкі. Ганчак ані з месца.

— Угнявілі мы яго.

— Як гэта ўгнявілі?

— Доўга на павадку валтузілі. А ён свабоду любіць.

Загрузка...