Таблеткi для сну

Вiнаваты певень

Так ужо павялося, што пасля выхадных Адам Баравік прыходзіў на работу ўвесь размаляваны. Здаецца, яго «шліфавалі» дзёрткай. I чуйныя саслужыўцы спагадліва пыталі: «Дзе гэта так цябе, браток?»

— I смешна казаць: певень. Задзёр бы яго каршун. Шэршнем у вочы кідаецца,

Пакуль войкалі ды ахалі, пакуль давалі парады, Адам Баравік пасля чарговага выхаднога з'яўляўся з новымi сінякамі. I раптам певень-забіяка трапіў зуху-вадзіцелю Мікіце пад колы. Усім калектывам віншавалі Баравіка. Маўляў, скончыліся твае пакуты.

А ўчора ў суседа Баравіка былі запоіны. Паварыху Настачку сваталі. I Адама запрасілі. Сусед ёсць сусед.

I вось зноў з'яўляецца Адам на работу. Левае вуха нагадвае адбіўную. А пад вокам з добры кавун гуз.

— Калі не шанцуе, то не шанцуе,— расказваў.— 3 лесвіцы ўпаў. Чэрві б яе стачылі.

I раптам унук Баравіка, пяцігадовы Воўка, забягае:

— Дзед, га, дзед, ідзі дамоў. Бабуля болей не будзе біць. Я качаргу схаваў.