Таблеткi для сну

Самы паважаны чалавек

Эмілія Карасік жыла ў чаканні свайго юбілею. Праз лічаныя дні споўніцца сорак. Жанчына расцвіла. То чаму тут і не радавацца? Праўда, засмучала адчуванне, саслужыўцы забудуць павіншаваць і ўручыць букет. Летась проста так павіншавалі, без кветак. А які дзень нараджэння без іх?

I напярэдадні дня нараджэння Эмілія Карасік купляе ружы ў самага знакамітага кветкавода раёна. Глянеш на іх — позірку не адвесці... Прыходзіць у кантору і ставіць на стол ружы ў прыгожай вазе.

Першым зазірнуў у кабінет інжынер Юрый Юрась. I ажно аслупянеў:

— Цуд ды годзе, Эмілія Эдуардаўна!

Зазірнула і сакратармашыністка Эмачка:

— О, божа, якое людзям шчасце!

Яшчэ заходзілі, яшчэ чулася:

— Такія кветкі, такія кветкі!

— Чаму ж тут не пець!

I многія цяжка ўздыхалі...