* * *


Мой любы, драмаць у падстрэшшы так цёпла...

Як ластаўка, крылы складу і засну.

Ды працінае вецер жыццёвы,

Ды нельга мне жыць, не сустрэўшы вясну.

Устрапянуся. Ўзлячу ад зямлі.

I мне не хапаць толькі будзе для шчасця —

Каб твае рукі побач былі,

Якія мне не дадуць упасці.

Загрузка...