Ліпеньскія навальніцы

Прайшлі ўжо, кажуць мне, твае гады,

Каб бачыць свет скрозь шкельцаў каляровасць

I верыць шчыра, што і сапраўды

Ён сам такі, яго не шкельцы робяць.

Прайшлі ўжо, кажуць мне, твае гады,

Каб бегаць па расе вясновым раннем,

I верыць шчыра, што і сапраўды

Гавораць між сабой зямля і травы.

Прайшлі ўжо, кажуць мне, твае гады,

Каб ад людзей нічога не утойваць

I верыць шчыра, што і сапраўды

На дабрату адкажуць дабратою.

Твае парады чую, Дабрабыт,

У нормы, лічбы, правілы ўрастаю.

А ўсё ж начамі бачу ў сне, нібы

Над каляровым поплавам лятаю...