Ліпеньскія навальніцы

Адмаўлялі маю радзіму,

Ганьбавалі з усіх бакоў

Краем лапцяў і курадыму,

Краем невукаў і жабракоў.

А цяпер, драпежныя, дзеляць,

Як вялікі, каштоўнейшы прыз,

Фаліянты старыя, што ў келлях

Мае продкі спісалі калісь...

У вялізных шумных сталіцах,

Дзе шукаць цяпер адрасы?

Як палонныя, на паліцах

Дрэмлюць слуцкія паясы.

Аж трымцяць, трымаючы, дзверы.

Для забаў — хай зайздросціць Парыж! —

У калекцыі мільярдэра

Ефрасінні Полацкай крыж.

Ім хацелася, мецэнатам,

Тых калекцый папоўніць груз:

У свае заморскія шаты

Залучыць саму Беларусь.

Адабраўшы даўняе гора,

Зрабаваўшы слёзы і пот,

Захацелі, каб на гісторыю

Назаўжды забыўся народ.

Вось чаму столькі год радзіму

Ганьбавалі з усіх бакоў

Краем лапцяў і курадыму,

Краем невукаў і жабракоў...