Колькі было спатканняў
У шаснаццаць, дваццаць гадоў!
Пройдзена сцежак-блуканняў
Па вулках начных гарадоў!
Гарэлі агні неону,
Падалі зоркі на плечы.
I цёплым здавалася «Оля»
На вуснах хлапечых.
Сарамлівая сэрцаў злітнасць,
Цуда няяснае — вечар...
Цокалі «шпількі» на плітах,
У косах блытаўся вецер.
...Абвіваюць ручкі сыноўнія
Шыю, нібы вянок.
Сталасць лістом кляновым
Ападае ціха ля ног...