* * *

плыў дождж над горадам

цяжкі і нізкі быццам дым

і голле гордае

само хілілася прад ім

так за гадзінаю

гадзіна коціцца ў пакой

гром кропляў рынаю —

курантаў бой

плыў дождж над горадам

звісаў завесаю вады

як мяккім голасам

ахутваў змоўклыя сады

і не ўскалочана

у палісадзе між вяргінь

пад колер воч тваіх

стаяла стынь


Загрузка...