* * *

Стрыжоў і ластавак мые

Неба водаварот.

Шыпшыны губы туг ія

Сцялі ружовы рот.

Паволі ноч наступае,

I ў ёй прасвету няма...

За здраду найгорш карае

Жанчына сябе сама.


Загрузка...