* * *
Прыйдзі... Зялёны змрок у пакоі;
Віно ў скляпах не цяплей ад лёду;
Лілеі пахнуць на падваконні,
I мармур дыхае прахалодай.
Вось-вось, згарнуўшы хітон з блакіту,
Зямля пад зорную коўдру ляжа.
Веранда ў доме плюшчом спавіта —
Ніхто не ўбачыць, нішто не скажа.
А мы ў абдымках цяпло падвоім...
Прыйдз і!.. Чакаю! Бо я не веру,
Што мне й сягоння ізноў з тугою —
3 адной тугою! — дзяліць вячэру.