Цераз якую муку вызнаем,
Чым дзячаць добрым, шчырым і адданым,
I потым — выпадковым аддаем,
Што не насмеліліся даць каханым.
I помняцца такіх спатканняў сны
Тым саладзей, што адыходзяць з ночай...
…Як лёгка з выпадковымі — яны
Запомняць нас такімі, як мы хочам.