* * *

Скупое сонца п'юць бакамі гмахі,

I смешны снег аблёг зямлю і дахі —

Як семяно: пласт пуху па вярху

I кругленькае, цвёрдае — ў пуху.

I не назваць, што больш было б вясеннім,

Чым гэты снег, падобны на насенне,

I сонца, што, як котка на страсе,

Аж надта годна галаву нясе.

Але ўжо прагрымелі кроплі сцёкам.

I твой пакой — абдымкаў нашых кокан,

Спусцелы кут задушных таямніц —

Асветлен скрозь прарэзы аканіц.


Загрузка...