* * *

Бязмоўны вечар. Жоўты далягляд.

Як дрэмлюць на вяроўцы апранахі.

Крывыя вулкі нізкіх шэрых хат.

Высокія сады — вышэй за дахі.

Што віравала — сціхла, прылягло.

Здаецца нават: просіцца у раму

Пры браме куст язміну, і над брамай —

Адз інай зоркі вострае святло.


Загрузка...