* * *

Вецер вакол мяне,

Вецер.

I я,

Стоячы на раздарожжы,

Спрабую злавіць яго

Плас тыкавым пакетам.

Рукі ледзь могуць трымаць

Празрыс тую абалонку —

Нечым напоўненую,

Не пус тую.

Але ці вецер у ёй,

Ці паветра?

Так рэчаіснасць

Пакутліва ловіцца ў вершы:

Жыцце там б'ецца

Пад пластыкам блытаных словаў

Ці толькі адбітак ягоны

На гэта імгненне?


Загрузка...