* * *
Вецер вакол мяне,
Вецер.
I я,
Стоячы на раздарожжы,
Спрабую злавіць яго
Плас тыкавым пакетам.
Рукі ледзь могуць трымаць
Празрыс тую абалонку —
Нечым напоўненую,
Не пус тую.
Але ці вецер у ёй,
Ці паветра?
Так рэчаіснасць
Пакутліва ловіцца ў вершы:
Жыцце там б'ецца
Пад пластыкам блытаных словаў
Ці толькі адбітак ягоны
На гэта імгненне?