* * *
Холад чаромхі, туману, раскрытае рамы;
Холадам вее салоўкавы шчокат таксама
3 купаў надрэчных кустоў.
Сцюжа бяссонных стагоддзяў пустога чакання;
Пары, якой на марозе стаецца дыханне;
Сцюжа сівых валасоў.
Іскры сваяцтва, любові, сяброўстваў цяпельцы
Не затрымаюць хвіліны, ў каторую ў сэрца
Зойдзе льдзяная ігла.
Што ж мы,
як толькі разблыталі кокан малечы,
Выспелі, сталі сабою, — за век чалавечы
Маем так мала цяпла?