* * *
Звечарэла. Сонна ў пакоі.
Пахне ліпамі з-за сцяны.
Тут знайшлі дэфектыўных двое
Чалавека адно ў адным.
Мы калені падоймем горкай
I смычок пакладзём ля ног.
Падбароддзем мяккім, нягордым
Увапрэмся ў скрыпічны бок.
Мне не страшна цяпер зламацца,
Не карціць адваёўваць штось.
Для другіх хай буду нармальнай,
Для цябе — такая, як ёсць.