* * *

Звечарэла. Сонна ў пакоі.

Пахне ліпамі з-за сцяны.

Тут знайшлі дэфектыўных двое

Чалавека адно ў адным.

Мы калені падоймем горкай

I смычок пакладзём ля ног.

Падбароддзем мяккім, нягордым

Увапрэмся ў скрыпічны бок.

Мне не страшна цяпер зламацца,

Не карціць адваёўваць штось.

Для другіх хай буду нармальнай,

Для цябе — такая, як ёсць.


Загрузка...