* * *

Анёл, у лёце над зямлёю

Згубіўшы галаву,

Упаў, абняўшыся са мною,

У мокрую траву.

Вышыні горняга спакою

Сабой разбіў як шкло, —

I ўпаў, абняўшыся са мною,

Каб мне мякчэй было.

Але і зрынуты з нябёсаў,

Расплюснуты аб дол

Звычайным чалавечым лёсам,

Усё адно — анёл.


Загрузка...