Een feestmaal voor kraaien

Ondertussen, op de Muur…

‘Hé, wacht eens even!’ zeggen sommige lezers nu misschien. ‘Wacht eens even, wacht eens even! Waar zijn Dany en de draken? Waar is Tyrion? We hebben Jon Sneeuw bijna niet gezien. Dit kan niet alles zijn…’

Inderdaad. Er komt nog meer. Een volgend deel, net zo dik als dit.

Ik ben niet vergeten over de overige personages te schrijven. Integendeel. Ik heb een heleboel over hen geschreven. Honderden bladzijden. Tientallen hoofdstukken. Ik zat nog steeds te schrijven toen het me begon te dagen dat het boek te dik was geworden om in een keer te publiceren… en dat het nog lang niet af was. Om het hele verhaal te vertellen, moest ik het boek in stukken opdelen.

De eenvoudigste manier om dat te doen zou zijn geweest om te nemen wat ik had, dat doormidden te hakken en te eindigen met ‘Wordt vervolgd.’ Maar hoe langer ik daar over nadacht, hoe sterker ik het gevoel kreeg dat de lezers meer zouden hebben aan een boek dat het hele verhaal van de helft van de personages vertelde, dan aan een dat de helft van het verhaal van alle personages vertelde. Dus besloot ik het langs die weg te doen.

Tyrion, Jon, Dany, Stannis en Melisandre, Davos Zeewaard en alle andere graag geziene of graag gehate personages komen volgend jaar aan de beurt (dat hoop ik althans van harte) in Een dans met draken, dat zich zal concentreren op de gebeurtenissen langs de Muur en aan de overkant van de zee, zoals het huidige boek zich concentreerde op Koningslanding.

George R. R. Martin

juni 2005