Я сустрэну цябе пад гарою,
Дзе вясна смачна пахне раллёю,
Загарну ў тваё моцнае цела
Стогн душы сваёй захварэлай.
Хай астудзiць твая пяшчота
Горкi водар маёй адзiноты.
Апяку языком твае вусны...
Дужы вецер славянска-русы.
Праспявае былiну-казку
Пра зеленавокую ласку
Маладой i жаданай вясны,
Што прыходзiць у горкiя сны.
Зноў сустрэну цябе пад сасною,
І заплача сасна смалою.