Рарк

Як сцягi альтруiзму,

Да крухмальных аблокаў

Вецер кiдаў бялiзну -

Навальнiцу палохаў.

Ён ляцеў на балконы,

Рваў старыя газеты,-

І круцiла над светам

Некралогi з партрэтамi.

Вецер нёс iнфармацыю

Напалову размытую,

Парушаў пунктуацыю,-

Уваскрасалi забiтыя.

Усмiхалiся вусны

На паперы скамечанай,

І здавалiся глупствам

Усялякiя сведчаннi.

Над крыклiвымi гмахамi,

Над маўклiвымi блокамi

З друкаванымi птахамi

Вецер знiк у аблоках.