Амаль расплаўленае сонца -
Чырвонiлася ў абалонцы.
Стаяў рыпучы крык дразда.
Сяклiся: радасць i бяда
У пругкiм голасе птушыным,
Над постацямi камiноў,
У гулкiм рокаце машынным,
Мiж кубатурнасцi дамоў...
За непрытомныя аблокi
Цякло барвовае святло.
Плыло самотна i высока
Маладзiковае крыло.