Зарыпела, запела падлога.
Дзверы грукнулi. Бразнуў замок,
І панесла мяне дарога
Нi назад, нi наперад, а ўбок.
У тым баку нават поле з гора
Валунамi даўно зарасло,
І шырока-глыбокае мора
Жорсткiм жвiрам-пяском заплыло.
Там не сыплюцца ветры дажджамi
І не падае цiхi снег.
Там варушацца пад грудамi
Ненароджаны плач i смех.
І знайшоў я там стрэльбу i штык.
І зрабiў я з iх скрыпку i смык.