Быў дзень без сонца: мяккае святло,
Ахутваючы, абмiнала формы,
Здавалася, што нерухомае плыло...
Быў вечар млявы, стомлены, бяззорны.
Гублялiся абрысы — наваколле йшло
Да ночы з мокрым снегам, з небам чорным...
А ноч была, як дзень празрыста-шары,
Пад нiзкiм купалам бясконцай хмары.