Ты чырвань цэглы нёс i нёс наверх,
Каб наблiжаў да белых промняў сонца
Нас новым днём наступны крок-паверх.
І быў, здавалася, рух угару бясконцы...
А быў бясконцы толькi твой намер
Убачыць Сонца ў простай абалонцы.
Там пазiраў на першы хмарачос
Блакiтны голуб з чырванi нябёс.