Рарк

І розум перальецца з мовы ў мовы,

І ператворыцца ў траву ралля,

І перавернецца са дня на ноч Зямля,

І я крану чырвоны лоб каровы.

А можа, захад цёплы i барвовы,

А можа, чорны аксамiт чмяля,

А можа, колкi востры дрот галля,

А можа, дух ледзь чутны, палыновы.

І раптам ноччу загудзе гадзiннiк

І пераломiць вецер сiнi быльнiк,

А дождж збудуе краявiд з вады,

А снег накрые лес, мой дом i дрэвы,

І стануць шэра-белымi груды,

І зменiць вечнасць пацалунак Евы.