Рарк

Раз'ятрана, быццам вялiзны бугай,

Раве матацыкл стары i чырвоны -

Дзед Бронiк рулюе дадому праз гай.

Рахманае рэха бубнiць забабоны.

Пярэстай цялушкаю неба ляцiць

У чорны палон бугаiнага рыку.

Заглух матацыкл. Дзед Бронiк стаiць,

Не чуючы ўласнага болю i крыку.

Яму падалося, што Ядзя iдзе,

Што жонка, якая памерла тым летам,

Паклiкала цiха яго кагадзе,

А словы Ядвiгi стаяць запаветам.

Калянае лiсце ляцiць на траву,

Вятрыска ламае сухiя галiны.

У кожнай сасне Бронiк бачыць труну,

А неба зрабiлася колеру глiны.

Чырвоная поўня над садам вiсiць,

Чужы матацыкл гудзе на дарозе.

На ганку самотны дзед Бронiк сядзiць,

Ядвiга чакае яго на парозе.