На шэра-жоўтым сухiм асфальце
Ляжыць мой сiнi вiльготны цень.
Празрыстыя доўгiя ценевы пальцы
Дрыжаць, як дарэмна пражыты дзень.
У цень залятае сухое лiсце,
Гарыць блакiтна-зялёным агнём;
І думкi, што дымам сплылi калiсьцi,
Вяртаюцца ўсёдаравальным днём.