Dexter tast in het duister

Epiloog

Ver boven de doelloze jachtigheid van de stad waakte HET, en HET wachtte. Als altijd was er genoeg te zien en HET had geen haast. HET had dit vele malen eerder gedaan, en zou het weer doen, eindeloos en voor altijd. Daar was HET HET voor. Op dit moment moest HET over zoveel verschillende keuzes nadenken, en er was geen reden om iets anders te doen dan ze te overpeinzen tot de juiste kwam bovendrijven. En dan zou HET weer opnieuw beginnen, de gelovigen verzamelen, ze hun het klare wonder geven, en HET voelde opnieuw de verbazing, de vreugde en de oprijzende gerechtigheid van hun pijn.

Dat zou allemaal opnieuw gebeuren. Het was slechts een kwestie van wachten op het juiste moment.

En HET had alle tijd van de wereld.