Свет першы і апошні

Пілсудскі-дзед глядзіць на ўсход.

З намі ён быў ці толькі марыў

Польшчу пабольшыць на тлусты кусок,

А калі не — множыць смерць і пажары?!

Гарыць усход у бронзавых вачах,

Але жалезнаю нагой не ступіць кроку.

І будзе так стаяць — з галубамі на плячах,

Скамянелым гістарычным вадасцёкам.

І вечна будзе бачыць, як з турэмнай брамы

З песняй “Мы выйдзем шчыльнымі радамі”

Паэта цень выходзіць ў бел-чырвона-белае убраны...