Свет першы і апошні

Ведаю, ведаю — свет быў перада мною!

Але й ведаю, што ён існуе са мною, ува мне і праз мяне

ды будзе — калі мяне не стане.

І ведаю — верай — што раней не было мяне такога,

што Жыццём к жыццю пакліканы, пэўна, цалкам выпадкова

з ланцуга арганікі, невядома як доўгага.

І хтосьці даў мне разуменне сябе і свету,

і патрэбу будавання сэнсу для вялога і малікага,

і каб ведаў, што Жыццё — хоць вечнае — для мяне

не вечнае. Яно сталася тут, на гэтай планеце, знічам

у парыве таемным чагосьці да нечага таямнічага

і, споўніўшы сваё прызначэнне, жыццяў не пытаючы,

перацячэ праз усё вядома жывое і род чалавечы

і станецца формай, відавочна, яшчэ больш дзівосна-магічнай —

Але ўжо там, за тым мурам, адкуль ні Слова, ні Рух нас не паклічуць!