Расту да цябе я
Зялёнымі ўсхліпамі,
Пошумам мысляў маіх.
Цягнусь наўздагон
Блакітнай гатычнасці дзён —
Не нашых... хоць бы на міг!
Маё раскрытае неба
Плыве над табой у нябыт
Набраклаю кнігай тугі.
Між намі завалы прастораў,
Між намі планідаў кругі
Звіваюць яснасць жыцця у сутонь,
У дымныя дрэваў ствалы,
Што вышэй ды вышэй
Імкнуцца ў нябесны агонь.