Густое воблака скубуць,
Хвастамі засцячы паўнеба.
Лімонныя, як пальцы негра,
Струмені малака цякуць.
Ці вераб'іная гурма
Ля місы малака шчыруе,
Ці ліст ад сябра атрымаў,
Які па Афрыцы вандруе.
* * *
Ці проста бачу каміны,
I на няшчылкай гонце сажу,
I пастуха з той даўніны,
Калі каровы скублі пашу.