КАРОВЫ


Густое воблака скубуць,

Хвастамі засцячы паўнеба.

Лімонныя, як пальцы негра,

Струмені малака цякуць.

Ці вераб'іная гурма

Ля місы малака шчыруе,

Ці ліст ад сябра атрымаў,

Які па Афрыцы вандруе.

* * *

Ці проста бачу каміны,

I на няшчылкай гонце сажу,

I пастуха з той даўніны,

Калі каровы скублі пашу.

Загрузка...