Мячом футбольным па галіне!
Дзіця няцямнае, дзіця.
Яно смяецца, што ляцяць
Пялёсткі.
Цвет ружовы гіне.
Тае бяды, такі узрост...
Душа чысцей ад кветкі чыстай,
I ці садоўніка ў ёй лёс,
Ці лёс і радасць футбаліста? —
Ніхто не вызначыць пакуль...
I толькі яблыня адзначыць,
Што спеюць кропелькі пакут
У кожнай забаўцы дзінячай.