Над пляцам

Круціцеся, колы, сціраючы гуму.

Ніякага груку, ніякага шуму —

Адно што ланцуг скубянуў і грызе

Галінку алешыны ў зыркай расе.

А вось і чыгунка. Суседняя вёска.

I небу не ўпасці ў пустое дупло.

I пасвяцца пчолы, і мёдам і воскам

Там дыхае хмара па даху дэпо.

I ластаўка-маці да глею імкнецца.

Паеду назад, бо мне гэта здаецца...

Круціцеся колы па чорнай шашы.

На беразе чорным з наіўнай душы

Пярун валачобны лагодна смяецца.