ПЕРАД СПРЭЧКАЙ


Раскладваць вогнішча у возе,

Як секчы дровы на парозе —

Вар'яцтва!

Але усё ж прашу

Незразумелага мастацтва

Доўгачаканыя дзівацтвы,—

Ускалыхніце мне душу.

Не толькі рыфмай ці радком,

Што неспадзеўкай душу лашчыць,

А чым заўгодна,

Хоць ваўком

З метафарай у чорнай пашчы...

Ён зразумелы для мяне,

Як неба роднае і людзі,

Пакуль бяжыць, пакуль імкне,

Пакуль метафары не згубіць.

Загрузка...