Над пляцам

Акно адчыню —

На фіранку

Прылепіцца лісцік сцюдзёны.

Да казачнае старчанкі

Ляцяць вераб'і і вароны.

На цыганскай убачу будзе

Пеўня ці коршака злога,

А голуба гарадскога

У жытнім духмяным арудзе,

I ў дзюбе трымаці ён будзе

Сцябліну аера сівога.

Насупраць,

На сумным троне,

Старая сядзіць на балконе

У лапленым кажушку,—

Яшчэ ў маладосці пашыла,—

На баляску паклала руку,

Выпацканую ў чарніла.

Магчыма, чакае са школы

Унука ці ўнучку сваю

Альбо свой настрой вясёлы,

Бадзёрасць былую сваю.

Магчыма, глядзіць на мяне

Здзіўлёна: «Жанаты ці не?»

На фіранцы лапік зрудзелы

Чорнай ніткай прышыты па белым.