Над пляцам

Ты бачыш міску на стале

I ў місцы шэрую вужаку.

На ёй у залатым святле

Расы ці пылу ані знаку.

Яна варушыцца ледзь-ледзь,

На лыжку з болем пазірае,

I пачынае сцюдзянець

Пагляд.

Вужака памірае.

I ты не здолеў зразумець,

Што ёй патрэбна дапамога.

Ты не адчуў чужую смерць,

Бо цэлы дзень не еў нічога.

Давай, вужаку матляні

На дол знянацку

Ці на неба.

Густога крупніку налі

У міску з надпісам «Smacznego».