СТАЛЯР


Жывы пачне пра клопаты свае,

А мёртваму даслухаць не стае

Ні часу, ні жадання, ні патрэбы.

Ён скажа толькі: «Клопатамі грэбуй».

Жывы пакрыўдзіцца

I гаварыць пакіне,

Да гэбля вернецца —

Хай лепшае настрой!

I раптам на духмянай дамавіне

Зязюлю ўбачыць з дзюбай залатой.

I зноў пачне пра клопаты свае.

А па майстэрні тырса завіруе,

I шэрая зязюля запяе,

I мёртвы спевы гэтыя пачуе.

Загрузка...