Запрашэнне да роздуму

Праява незвычайная:

Каб дома і на службе

Начальнік з падначаленым

Знаходзіліся ў дружбе.

Як брыгадзір з дзесятнікам

Мы працавалі спраўна:

Ты — майстрам,

Я — чаляднікам

I сябравалі слаўна.

Штогод у жніўні звечара

У дзень твайго анёла

Збіраліся на веча мы

Сямейным цесным колам.

Пасля ўсю ноч, праводзячы

Тваіх народзін дату,

Ужо мы ўдвух, без родзічаў,

Прыгадвалі салдатаў,

Што ў стан чырвоных рыцараў

Калісь былі пасланы:

Хто — трубадурам-рытарам,

Хто — свецкім капеланам,

Хто — сувязным, хто — пісарам,

А ты, нібы алмазы,

Рассейваў словы бісерам,

Стаў летапісцам часу.

Усіх знаёмых воінаў

Мы згадвалі да рання,

Якія ім прысвоены

Чыны,

пасады,

званні.

Ад грэху ачышчаліся

На споведзі ўзаемнай,

Міжвольна прычашчаліся

Прычасцем непрыемным:

Стограмамі законнымі,—

У меру, а не з лішкам...

Дый не з біклаг,

не з конавак —

3 малюсенькіх кілішкаў.

Прыгаданае ў памяці

Пякельнае хрышчэнне

Асколачнаю замеццю

Было нам ачышчэннем.

Цяпер мы абыякавыя

Да званняў і да славы,

Не трэба нам ніякія

Гулянкі і забавы.

Кароткімі пасланнямі

Абменьваемся зрэдку.

Змагаемся з насланнямі

Зімой,

вясной

і ўлетку.

Ратуюць нас навацыяй

I сродкамі старымі:

Цябе ў рэанімацыі,

Мяне — паветрам Крыма.

Каб спраў не мець з хваробамі,

Нам раяць кінуць працу...

Дык што, мой дружа, зробім мы?..

Шчэ не пара збірацца

Чалядніку-прыслужніку

У манастыр — паслушнікам,

А майстру-вераданніку —

Ягоным настаяльнікам.