Запрашэнне да роздуму

Мы не ласыя на пернікі,

Хоць пакпіў аднойчы Броўка,

Што з табою мы —

супернікі

На прэстыжныя вандроўкі.

Пад чыё выццё і цяўканне

Не ўздымалі па аўралу

Нас

заместа сілы цяглавай

Для вясельных генералаў?

Ад Амура

да Бярэзіны,

Ад Нарыльска

і да Кушкі

У натуршчыцы Паэзіі

Мы былі на пабягушках.

Золата ў пяску з каменнямі,

Як зярняты —

у палове...

Вычарпаеш рэчку жменямі —

Залатую рыбку зловіш.

Слынных пляжаў не вытоптвалі

Мы з табою

галышамі.

Я таптухай дапатопнаю

Акунёў лавіў з яршамі.

Смаката яны найпершая

Для трайной рыбацкай юшкі

(Іншы раз бывалі вершамі

Без засолкі і засушкі,

Калі сам

не быў рассеяны,

Не трапляў якімсьці цудам,

Як калісь

Андрэсу Веяну

На кручок

ягонай вуды).

Ты ж,

як сын зямлі азёрнае,

Вывучаны землякамі,

Закідаеш сеткі зорныя,

Ловіш вершы касякамі.

Не ў пагоні за рамантыкай,

А таксама па аўралу

Ты багаты ўлоў з Атлантыкі

Выняў паэтычным тралам.

Гартаваныя у полымі,

Пешчаныя ў маладосці,

Вырасталі мы не кволымі,

Не таілі ў сэрцах злосці.

Хоць падчас і спатыкаліся

Ці ў Нурэку,

ці на БАМе,

Але мы не сутыкаліся

Анідзе з табой ілбамі.