Міхасю Казакову
Пяцьдзесят гадоў мінула міма.
Кожны быў і ў радасці, і ў скрусе.
Палавіна праляцела ў Крыме,
Праплыла палова ў Беларусі.
Знаю:
Не ўспрымаеш ты цвяроза
Краявідаў казачных абрысы...
Ведама ж,
Алівы — не бярозы
I не сосны —
Пальмы й кіпарысы.
Але як-ніяк,
А ты ж не ў прымах,
Хоць жывеш
I не ў бацькоўскім краі.
Ты ж прапісан пастаянна ў Крыме,—
Не абы-дзе,
А ў прыморскім раі.