Запрашэнне да роздуму

Занадта доўгае маўчанне

Нарэшце

мне парушыць час

I расказаць,

як англічане

3 палону вызвалілі нас.

Тым красавіцкім днём зялёным

Збыліся многіх вязняў сны,

Бо ён

для тысячаў палонных

Стаў святам волі і вясны.

У горадзе

шталаг гарняцкі

Заклекатаў,

як з варам чан,

Акружаны зусім знянацку

Мотачасцямі англічан.

I ўмомант

вахманаў-наседак

3 гнёзд кулямётных

як змяло.

Павыляталі з цесных клетак

Мы ўсе

на волю,

на святло.

Свае вінтоўкі,

аўтаматы

I кулямёты

сотні рук

Нямецкіх спуджаных салдатаў

На пляцы

складвалі на брук.

У рад,

прыкладам да прыклада,

Бы для ручное малацьбы

Калісьці ў гумнах

клалі ладам

На глінабітны ток снапы.

I абяззброеных ваякаў

Пасля адвёў англійскі ўзвод

Без цырымоніі ўсялякай

У лагер,

за калючы дрот.

А з англічанамі

ля кірхі

На пляцы

разабралі мы

Сюды падвезеныя кіркі,

Сякеры, малаты, ламы.

I то,

нібы малатабойцы

I вопытныя кавалі,

Ўсю зброю,

што здалі забойцы,

Мы перакоўваць пачалі.

То,

як малацьбіты-асілкі

Рады раскладзеных снапоў,

Не ў лад

яе мы малацілі

Адразу ў дваццаць пяць цапоў.

Пілоткі ў нас,

а ў іх — берэты

Спаўзалі з цемяў на ілбы

Ад перакоўкі дбайнай гэтай,

Ад гэтай рупнай малацьбы.

Спаднічак гойдаліся складкі

Ў стралкоў шатландскіх па баках,

Хадзілі,

як мяхі трохрадкі

У гарманіставых руках.

Я

іх клятчастыя спаднічкі,

Панчохі на нагах мужчын

Спярша,

вядома, з непрывычкі,

Прыняў за вопратку жанчын.

Занятак наш

са страхам нейкім

Да сэрца ўспрынялі свайго

Сабраныя на пляцы немкі,

Гатовыя ўжо да ўсяго.

Дый самі немцы-гараджане

Не ўтойвалі ў вачах жальбы,

3 якой

яны суправаджалі

Ход нашай спорнай малацьбы.

Ламы

шчапалі ўшчэнт прыклады,

Ствалы

згіналі малаты,

На брук ляцелі зарападам

Зярняты іскраў залатых.

Пазней

у горадзе ўсё піва

Мы выпілі

і ўсё віно.

Мы абдымаліся шчасліва.

Ужо шмат хто

памёр даўно.

Шкада,

што гэтак доўга потым

3-за ўяўнай нашай барацьбы

Сабраць мы не змаглі ўмалоту

Той урачыстай малацьбы.