Запрашэнне да роздуму

Бабруйшчыне,

хвалёнай гідамі

(Дый сам я кланяюся ёй),

Не параўнацца краявідамі

3 красой Лагойшчыны тваёй.

А ўзяць Капыльшчыну са Случчынай

Ці слынны

Уздзенскі раён,—

Яны ў адзін не дарам злучаны

Геаграфічны рэгіён.

Там лес —

хоць нарыхтоўвай венікі,

А глеба,

дзе, нібы грыбы

У нерушы,

раслі пісьменнікі,

Прычым у жанрах у любых.

Іх,

праўда,

сціплая Ушаччына

(Адны азёры ды пяскі)

Менш узрасціла

хлебам матчыным,—

Затое не абы-якіх!

Твая ж Лагойшчына-удаліца,

Тым больш Бабруйшчына мая

Падобнай славай не пахваляцца,—

Прызнаемся і ты, і я.

Дык што ж рабіць з табой павінны мы —

Ці шкадаваць, ці бедаваць?..

Або на твары з кіслай мінаю

Пакепліваць ці жартаваць?

Маўляў,

хай бачаць нашы хроснікі,

Якім змаглі мы памагчы:

Мы не крывосныя зайздроснікі,

Не зубаскалы-хахмачы.

Мы сціплыя,

і мы цярплівыя,

Сур’ёзныя мы,

як яны,

Але веселуны зычлівыя,

Жывём папраўдзе,

без маны.