Запрашэнне да роздуму

Цябе з прыхільнасцю бязмернай

Купалаўцаў вядомы калектыў

Узяў для роляў характэрных

I залічыў адразу ў свой актыў.

Ды гэткі волат і асілак,

Што з басам,

як раскаты перуна,

Наклікаў зайздрасць і няміласць,—

Зайздроснікаў жа не пераканаць.

Яны цябе і пакаралі

(Ды не бывае ліха без дабра).

Праз іх купалаўцы прайгралі.

Малы тэатр затое не прайграў.

Нямала ў ім бліскучых зорак.

Ды нельга не заўважыць і таго,

Што ты ў дынастыі актораў

Народжан менавіта для яго.

Высокі і шыракаплечы,

3 басіста-гучным голасам густым,

Як хораша

і як дарэчы

У дом Астроўскага ўпісаўся ты!

Выходзіш ты заўжды дастойна

I ўпэўнена,

як цар займае трон.

Так уваходзіць у абойму

Не халасты,

а баявы патрон.

Ты для мяне артыст народны

За тое,

што прыбіўся да радні,

За тое,

што не стаў бязродны,—

Знайшоў свайго народа карані.

Ты трапіў у сваю стыхію

Адпушчанаю рыбай

з рук,

Бо ўсё ж Расія —

ёсць Расія,

А Беларусь —

ёсць Беларусь.